Abe Goldberg urodził się w 1924 roku w Łodzi jako najmłodszy z czworga rodzeństwa. W tamtych czasach jedną trzecią ludności Łodzi stanowili Żydzi. Pierwsza bomba spadła na Łódź 1 września 1939 roku. W następnym tygodniu naziści weszli do miasta i przyjęli ustawy norymberskie wycelowane w Żydów.
Żydzi mieli być pozbawieni domów, a mężczyźni byli wysyłani do pracy bez wynagrodzenia. Członkowie społeczności żydowskiej zostali od razu zmuszeni przez nazistów do oddania radioodbiorników, po czym musieli również oddać pozostałe kosztowności. Żydom nie można było chodzić do miejsc pracy, a synagogi zostały spalone lub padły ofiarą aktów wandalizmu. Wkrótce potem Żydzi zostali zmuszeni do noszenia żółtych opasek na ramieniu.
„Jedyną drogą, którą mogliśmy się przedostać, była droga przez druty kolczaste, która była dodatkowo strzeżona przez szupo — niemiecką policję prewencyjną. Ci, którzy pilnowali getta, często zabawiali się, zdejmując swoje karabiny i ćwicząc strzelanie do żywych celów, którymi byli mężczyźni, kobiety czy dzieci”.
W kwietniu 1940 roku łódzkie getto zostało odgrodzone od reszty miasta, a za strzeżenie go odpowiadali funkcjonariusze szupo. Często strażnicy zabawiali się, traktując Żydów jak żywe cele. W reakcji na to Abe dołączył do Bundu, żydowskiej organizacji socjalistycznej, która organizowała protesty, ruch oporu oraz pomoc dla mieszkańców getta.
Po pierwszym proteście grupy wielu protestujących zostało zabitych przez nazistów, a członkowie Bundu zdali sobie sprawę, że muszą przeanalizować swoje metody działania. W 1942 roku Abe stracił całą swoją rodzinę podczas masowej łapanki mieszkańców getta przeprowadzonej przez nazistów. W wyniku panującego chaosu ponad 50 członków jego rodziny zostało zesłanych do obozu koncentracyjnego, a wielu z nich już nigdy nie zobaczył.
Abe wraz z matką przetrwali kolejne dwa lata w łódzkim getcie, walcząc z głodem i unikając wielu deportacji, aż do momentu likwidacji getta przez nazistów w sierpniu 1944 roku. Po zamknięciu getta Abe z matką zostali wysłani do Auschwitz, gdzie jego matka została zagazowana natychmiast po przyjeździe. W trakcie 8 miesięcy w Auschwitz-Birkenau Abe był poniżany i maltretowany. W grudniu 1944 roku został zabrany z Auschwitz i był przewożony pomiędzy różnymi obozami w Niemczech do momentu wyzwolenia 2 maja 1945 roku.
Źródło: JHC Melbourne
