Adolf Eichmann był austriackim oficerem SS w głównej mierze odpowiedzialnym za koordynowanie „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej” przez nazistowskie Niemcy.
Jako dowódcza sekcji do spraw żydowskich Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (Reichssicherheitshauptamt, RSHA) od samego początku uczestniczył w planowaniu zagłady europejskich Żydów i ponosił odpowiedzialność w szczególności za transporty Żydów z całej Europy do obozów śmierci na terenie Polski. Sporządził protokoły z konferencji w Wannsee z 1942 r., organizując „ostateczne rozwiązanie”.
Z pomocą zastępców koordynował deportacje Żydów z terytoriów Słowacji, Holandii, Francji, Belgii, Grecji i północnych Węgier. Od kwietnia do lipca 1944 roku osobiście kierował deportacją około 440 tysięcy węgierskich Żydów do Auschwitz.
Po kapitulacji Niemiec Eichmann uciekł z Europy i żył w Argentynie, przyjmując fałszywą tożsamość. W 1960 r. został schwytany i doprowadzony do Izraela, gdzie został osądzony w tym samym roku. Został stracony w nocy z 31 maja na 1 czerwca 1962 roku.
