1930’lu yıllarda, basın Nazi Almanyası ve Yahudilere yapılan muameleler konusuna geniş ölçüde yer ayırdı. Sürgündeki hükümetler, savaş sırasında tanık ve hayatta kalanlardan, yer almakta olan olayların boyutunu anlatan raporlar aldı ve iletti; bu raporların çoğu geniş ölçüde ve çoğunlukla sempati içeren bir şekilde yayınlandı. Naziler tarafından gerçekleştirilen savaş suçları basında geniş ölçüde yer bulsa da, büyük gazetelerin çoğu Yahudilere yapılan zulüm ve toplu katliamlara ön sayfalarda yer vermek yerine, konuyu iç sayfalarda küçük makaleler halinde işledi.
Britanya ve Amerika Birleşik Devletleri’nde yapılan araştırmalar, “kaliteli” gazetelerin Nazi partisine 1930’daki seçim zaferinden sonra yer verdiğini ve okuyucuların, Almanya’da 1933 ve 1939 yılları arasında olanlar hakkında bilgi sahibi olmasını sağladığını iddia etmekte. Sorumluluk sahibi yayınlar, buna rağmen diğer medya organlarının alevlendirdiği popüler tavırlar ve ön yargılarla mücadele etmek zorundaydı. Daily Mail 1938 gibi geç bir tarihte “Alman Yahudileri Bu Ülkeye Akın Ediyor” başlıklı bir makale yayınlamıştı. On yılın başlarında, gazetenin sahibi Britanya Faşistler Birliği’ni öven bir editoryal yayınlamıştı.
Savaş sırasında bilgi akışı kesintiye uğrasa da, Britanya’da yer alan sürgündeki hükümetler anavatanlarından tutuklamalar ve tehcirleri betimleyen raporlar almaktaydı. Sürgündeki Polonya hükümeti de aynı zamanda gettolarda ve kamplarda yaşanan savaş suçları hakkında bilgi almakta ve bunları diğer hükümetlere ve medya organlarına iletmekteydi. New York Times, 30 Haziran 1942’de Dünya Yahudi Kongresi’ne göre, Londra’daki Polonya Hükümeti’nin aldığı bilgilere göre “Almanların savaşın başlangıcından bu yana 1.000.000’den fazla Yahudiyi katlettiğini” duyurdu.
Yahudi medyası, bunların aksine, Holokost’un hem öncesinde hem de sonrasında Avrupa Yahudilerine karşı işlenen Alman suçlarına geniş ölçüde yer vermekteydi. İsrailli tarihçi Yosef Gorny, Yahudi medyasında Avrupalı Yahudilerin çektiği acılara yapılan 2.500 atfı ve savaş sırasında Nazilerin suçlarının “sürekli olarak ve genellikle ön sayfalardan” bildirildiğini gün yüzüne çıkardı. Örnek olarak Amerika Birleşik Devletleri, Britanya ve Filistin’deki Yahudi yayınlarında yer alan, “talanlar ve katliamlar, gettolaştırma, getto sakinlerinin aç bırakılması, ölüm oranlar, Sovyetler Birliği’nin Nazi işgali altındaki bölgelerindeki katliamlar ve Almanların Avrupa’yı Judenrein yapma niyetini” betimleyen makaleleri gösterdi.
