Bergen-Belsen (برگن-بلزن) یک اردوگاه کار اجباری نازی در ساکسونی سفلی در آلمان، حدود 65 کیلومتری شهر هانوفر قرار داشت. این اردوگاه در سال 1943 به عنوان اردوگاه مخصوص زندانیان ویژه و دیگر زندانیان خاص، شامل زندانیانی از کشورهای بی‌طرف یا زندانیانی که مقامات آلمانی برای تبادل آنها با زندانیان آلمانی در دست متفقین در اختیار داشتند، ساخته شده بود.
انتقال زندانیان از اردوگاه‌های مرگ و کار اجباری مانند Auschwitz (آشویتس) به اردوگاه Bergen-Belsen (برگن-بلزن) در گروه‌های بزرگ در پاییز 1944 آغاز شد، به نحوی که تعداد زندانیان این اردوگاه از 7،300 نفر در ژوئیه 1944 به حدود 15 هزار در دسامبر همان سال افزایش یافت. زمانی که اردوگاه Bergen-Belsen (برگن-بلزن) توسط نیروهای بریتانیایی در 15 آوریل 1945 آزاد شد، بیش از 60 هزار زندانی، که بیشترشان یهودی و همچنین تعدادی لهستانی، روما، همجنس‌باز و دیگران در آنجا وجود داشت.
در طول زمستان 1945، وضعیت بهداشت در این اردوگاه وحشتناک بود، به‌طوری‌که زندانیان از بیماری تیفوس، سوء تغذیه شدید، اسهال خونی و دیگر بیماری‌های مسری رنج می‌بردند. برآورد می‌شود که حدود 50 هزار زندانی در اردوگاه Bergen-Belsen (برگن-بلزن)، شامل آنه فرانک جان خود را از دست داده باشند.
پس از آزادسازی، بازماندگان به یک پایگاه نظامی آلمانی در نزدیک اردوگاه انتقال داده شدند که تبدیل به بزرگترین اردوگاه آوارگان در آلمان شد.
