Bergen-Belsen był nazistowskim obozem koncentracyjnym w Dolnej Saksonii w Niemczech, około 65 km od Hanoweru. Został utworzony w 1943 r. jako obóz dla więźniów o uprzywilejowanym i specjalnym statusie, w tym więźniów z krajów neutralnych oraz takich, których niemieckie władze chciały wymienić za jeńców pozostających w niewoli aliantów.
Począwszy od jesieni 1944 r., więźniowie z obozów śmierci oraz obozów koncentracyjnych, takich jak Auschwitz, byli masowo przewożeni do Bergen-Belsen, a populacja obozu wzrosła z 7300 osób w lipcu do około 15 tysięcy w grudniu 1944 r. Podczas wyzwalania przez Brytyjczyków 15 kwietnia 1945 roku w obozie Bergen-Belsen przebywało ponad 60 tysięcy osadzonych, w większości Żydów, ale również Polaków, Romów, homoseksualistów i innych.
Zimą 1945 roku warunki sanitarne były fatalne, a więźniowie cierpieli na tyfus, skrajne niedożywienie, czerwonkę i inne choroby zakaźne. Szacuje się, że w Bergen-Belsen zginęło około 50 tysięcy więźniów, w tym Anna Frank.
Po wyzwoleniu ocalali zostali przetransportowani do pobliskiej niemieckiej bazy wojskowej, która stała się największym obozem dla osób przemieszonych w Niemczech.
