Al-Hadżdż Amin al-Husajni (1897–1974) był islamskim klerykiem, jednym z prekursorów radykalnego islamu opartego na nacjonalizmie, antysemityzmie i walce z demokratycznymi wartościami oraz usprawiedliwiającego przemoc w drodze do osiągnięcia tych celów. Prowadził audycje propagandowe dla III Rzeszy, których treści nadal pozostają w centrum wirulentnych form antysemityzmu i nienawiści do Izraela. Współcześni badacze odrzucają jego rolę w podjęciu decyzji o ostatecznym rozwiązaniu kwestii żydowskiej w latach 1941–42.
Al-Husajni urodził się w Jerozolimie pod koniec XIX wieku w bogatej i wpływowej rodzinie. Studiował w Jerozolimie, Kairze i Stambule, a w 1910 roku został powołany do tureckiej armii. Został wybrany wielkim muftim Jerozolimy i stanął na czele Najwyższej Rady Muzułmańskiej powołanej do życia przez Brytyjczyków w 1921 roku po uzyskaniu przez Palestynę mandatu w ramach Ligi Narodów. Stanowiska te uczyniły Al-Husajniego najpotężniejszą personą religijną w muzułmańskiej Palestynie w tamtych czasach. W 1936 roku objął funkcję przewodniczącego Najwyższej Rady Muzułmańskiej, która odegrała kluczową rolę w rozruchach arabskich w latach 1936–39 wywołanych zabiciem przez Brytyjczyków szejka Izza ad-Dina al-Kassama w 1935 roku oraz akcie zemsty, w wyniku którego w kwietniu 1936 roku zginęło dwóch Żydów. Al-Husajni został zmuszony do opuszczenia Mandatu Palestyny w 1937 roku po uznaniu rady za nielegalną przez brytyjską administrację. Husajni spędził resztę lat 30. na wygnaniu, najpierw w Libanie, a następnie w Iraku.
21 listopada 1941 roku al-Husajni przyjechał do Berlina, gdzie 28 listopada spotkał się z Hitlerem. Hitler ciepło przyjął al-Husajniego, ale odmówił wygłoszenia publicznej deklaracji wsparcia. Niemcy zakwaterowali al-Husajniego w luksusowej willi w Berlinie, ale odmawiali przedstawienia swoich planów względem świata arabskiego, jak również roli al-Husajniego w tych planach. Został on jednak wykorzystany do zrekrutowania około 25 tysięcy. bośniackich muzułmanów w szeregi Waffen-SS w 1943 roku.
Antyżydowska retoryka al-Husajniego w audycjach propagandowych w imieniu III Rzeszy była toksyczna. W marcu 1944 roku wygłosił mowę, w której mówił do słuchaczy: „Powstańcie jako jeden i walczcie o swoje święte prawa. Zabijajcie Żydów, gdzie tylko ich spotkacie. To cieszy Boga, służy historii i religii”. Po krótkim osadzeniu przez aliantów w areszcie domowym we Francji wrócił na Bliski Wschód, spędzając większość życia po 1945 roku w Egipcie i Libanie, gdzie nawoływał do przemocy wobec Żydów i zniszczenia Izraela aż do śmierci w Bejrucie w 1974 roku.
