در کل واقعه هولوکاست، سنت یهودی رگه‌ای از امیدواری در مواجهه با واقعیت شوم مرگ بود. حتی در اردوگاه‌های کار اجباری، یهودیان زندگی خود را به خطر انداختند تا میراث مذهبی و فرهنگی خود را حفظ کنند.
این کار به شکل‌های مختلفی انجام می‌شد، از جمله اینکه اغلب به‌صورت مخفیانه گرد هم می‌آمدند و گروهی دعا می‌خواندند، اعمال مذهبی روزهای تعطیل را به‌جا می‌آوردند و به هر وسیله‌ای که موجود بود مشغول یادگیری تعلیمات یهودی می‌شدند. نوشته‌هایی از خاخام‌ها به جا مانده است که نشان می‌دهد برای آنان که در هولوکاست بودند، یافتن توضیح مذهبی و معنوی برای وضعیتشان اهمیت زیادی داشت. همچنین نوشته‌هایی وجود دارد که در پاسخ به سؤالات خاص یهودیان نوشته شده بود. سؤالاتی که برخاسته از تجربه یهودیان از زندان، محکومیت و مرگ بود.
بازماندگان تعریف می‌کنند که نان و جیره اندک خود را چندین هفته نگه می‌داشتند، تا وعده‌ای غذایی برای روز تعطیل خود داشته باشند. به روش‌های ابتکاری شمع درست می‌کردند تا در جشن حنوکا استفاده کنند، مقداری شکر یا نمک ذخیره می‌کردند تا به اعمال روز شبات، وجه عیدگونه ببخشند. بنیاد Yad Vashem (ید وشم) در اورشلیم، ابزارهای مذهبی دست‌ساز زیادی دارد که از هر شیء دم دستی ساخته شده است. شاهدی بر اینکه باورها در هولوکاست چه اهمیتی داشتند.
