احساس می شود. پاسخ دقیق به این سوال به علت تغییر در مرزهای کشورها در اروپا قبل، حین و بعد از جنگ جهانی دوم پیچیده است. کسانی که در هولوکاست کشته شدند بیشتر در اردوگاهها و گتوهایی واقع در لهستان تحت اشغال نازی یا در عملیات تیرباران در شرق اروپا، در ایالت‌های بالتیک و در قلمرو اتحاد جماهیر شوروی (بلاروس امروزی، اوکراین و روسیه) به قتل رسیدند. علاوه بر این، جوامع یهودی رومانی، کرواسی، مجارستان، هم تحت فرماندهی آلمان و هم به طور مستقل، بطور منظم توسط نیروهای محلی آزار و شکنجه شده و به قتل رسیدند. با این حال، قربانیان از سراسر اروپا و از مستعمره‌های فرانسه در شمال آفریقا بوده و قابل شناسایی نبودند، بدون هیچگونه کمک از طرف محلی‌ها و یا همکاری شبکه‌های ریلی فراملی گردآوری شده و انتقال داده می‌شدند. به عنوان مثال، یهودیانی که در ژوئن سال 1944 از کرفو (Corfu) تبعید شدند، به مدت نه روز در سفر بوده و از خطوط ریلی محلی زیادی عبور کردند.
به این ترتیب تأثیر هولوکاست و تبعات آن فراتر از اروپا بود. اگر کشورهایی که پناهندگان از آنها می‌گریختند را نیز به حساب بیاوریم، و بستگانی که خبر کشتار افراد خانواده خود را دریافت می‌کردند، یا بازماندگانی که پس از جنگ جهانی دوم خانه و کاشانه خود را از نو بنا کردند، می‌توان گفت هولوکاست پدیده‌ای بود که در مقیاس جهانی رخ داد.
