آبا کرونر،(Abba) Kovner (1918-1987) و ویتکا کمپنر، (Vitka) Kempner (1922-2012) هر دو رهبر بخش ویلنا (ویلنوس) (Ha-Shomer ha-Za"ir) Ha-Shomer ha-Za"ir, در نهضت جوانان صهیونست بودند. ویتکا در کلیس در لهستان متولد شد اما در سال 1939 پس از حمله آلمان به لیتوانی تحت اشغال شوروی گریخت.
کوونر در شهر کریمه (Crimean) سباستوپول (Sebastopol) متولد شد اما دوران دبیرستان خود را در ویلنا سپری کرد.
در پاییز سال 1941، پس از حمله آلمان به اتحاد جماهیر شوروی ، نازی ها دو گتو را در ویلنا تأسیس کردند. پس از مدت کوتاهی تیرباران گسترده یهودیان در پوناری (Ponary) آغاز شد. اخبار مربوط به کشتارها به گتو رسید و کمپنر و کوونر شروع به تبدیل گروه جوانان به یک گروه پارتیزانی کردند. کمپنر نخستین اقدام مسلحانه این گروه را انجام داد و بمبی را از گتو برای منفجر کردن یک خط راه آهن قاچاق کرد.
در ادامه سال 1941، کوونر متقاعد شد که تیرباران در پوناری بخشی از برنامه آلمانها برای از بین بردن یهودیان اروپا بوده است. در 31 دسامبر سال 1941، کوونر، کمپنر و قاصد توسیا آلتمن (Tosia Altman) بیانیه مشهوری را قرادئت کرده و از یهودیان گتوی ویلنا خواستند که اجازه ندهند مانند گوسفندان به قربانگاه برده شوند. این یکی از اولین ارزیابی‌ها در مورد طرح نازی‌ها برای نسل کشی بود و به متحد سازی نهضت مقاومت ویلنا و سازمان پارتیزان متحد کمک شایانی کرد.
با این حال کوفر و کمپنر نتوانستند تعداد کثیری از ساکنان گتوی ویلنا را متقاعد به ترک گتو قبل از انحلال نهایی آن در سال 1943 کنند. نه ماه بعد، گروه پارتیزانی آنها با نام "انتقامجویان" شناخته شد و علیه آلمانها مبارزات چشمگیر و موفقیت‌آمیزی را انجام دادند. تخمین زده می شود که آنها 212 آلمانی را کشته و 71 یهودی را نجات دادند.
کوونر و کمپنر پس از آنکه ارتش سرخ ویلنا را در ژوئیه سال 1944 آزاد کرد، به آنجا بازگشتند. آنها با خشم فراوان ناشی از قتل عام و ویرانی، برنامه‌هایی را برای انتقام از آلمانی‌ها با مسموم کردن غذای اردوگاه POW اجرا کردند. آنها همچنین قبل از ازدواجشان در سال 1946، با سازمان زیرزمینی Brichah برای قاچاق بازماندگان کشتارها به فلسطین تحت قیمومیت همکاری داشته و مدت کوتاهی پس از ازدواجشان به فلسطین مهاجرت کردند.
کوونر پس از فرماندهی نیروهای نظامی در جنگ استقلال اسرائیل در سال 1948، به یک نویسنده و شاعر مشهور تبدیل شد. وی در سال 1961، با قرائت بیانیه ویلنا در دادگاه آدولف ایشمان شهادت داد. آبا کوفنر در سال 1987 و ویتکا کمپنر در سال 2012 درگذشت.
