Kristallnacht czyli noc kryształowa, zwana również nocą tłuczonego szkła, gdyż ulice niemieckich miast zostały zasypane odłamkami szkła i kryształów ze zniszczonych żydowskich mieszkań i sklepów. Jest to termin ukuty przez nazistów do określania masowego pogromu Żydów w Niemczech, Austrii i okupowanym przez Niemcy Kraju Sudetów w Czechosłowacji w dniach 9 i 10 listopada 1938 r.
8 listopada 1938 roku policja bezczynnie przyglądała się, jak członkowie [SA] i [Hitlerjugend] wylegli na ulice całej Rzeszy. Podczas aktów przemocy spalono i zniszczono 267 synagog, żydowskie firmy padły ofiarą grabieży, wybijano okna, a żydowskie szkoły, domy i szpitale zostały zbezczeszczone.
Powodem podawanym przez propagandę nazistowską był paryski zamach na niższego rangą sekretarza przeprowadzony przez żydowskiego nastolatka, którego rodzinę deportowano z Niemiec, a rządy Niemiec i Polski porzuciły ich w granicznym mieście Zbąszyń.
Po Nocy kryształowej policja wyłapała 30 tysięcy Żydów, którzy zostali zamknięci w obozach koncentracyjnych. Po ich zwolnieniu zwiększyła się liczba wniosków o wyjazd z Niemiec, a mimo to zagraniczne wizy przyznawane były tylko nielicznym.
Zdarzenia te, powszechnie uważane za punkt zwrotny prowadzący do eskalacji nastrojów i prac antyżydowskich w nazistowskich Niemczech, nie spotkały się z żadnymi wyraźnymi działaniami ze strony rządów aliantów ani nie zwiększyły kwot uchodźców żydowskich przyjmowanych przez inne kraje. Latem 1939 roku uchodźcy na pokładzie [MS St. Louis] nie otrzymali zgody na zejście na ląd w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie oraz Kubie.
[MS St. Louis: niemiecki statek wycieczkowy, który wypłynął z Hamburga do Kuby w maju 1939 roku, wioząc 900 pasażerów szukających azylu przed prześladowaniami nazistów. Statek nie otrzymał zgody na wpłynięcie do portów na Kubie, w Stanach Zjednoczonych oraz Kanadzie i finalnie w czerwcu wrócił do Europy. Większość uchodźców otrzymała azyl we Francji, Belgii i Holandii: historycy szacują, że większość z pasażerów ostatecznie zginęła w Auschwitz po inwazji nazistów na te kraje.]
[SA: niem. Sturmabteilung (oddziały szturmowe). Paramilitarne skrzydło NSDAP rekrutujące członków wśród klasy robotniczej i pozostających bez pracy weteranów. SA zyskało uzasadnioną reputację za przemoc i bandyctwo w latach 20. i 30. W latach 20. zapewniali bezpieczeństwo podczas spotkań i zjazdów partii, a także „zbierali” datki na fundusz partyjny. Po przejęciu władzy w 1933 dowództwo SA dążyło do jeszcze agresywniejszej realizacji programu nazistów, w szczególności wyrażając zamiary przejęcia armii. Aby zyskać przychylność armii, Hitler rozkazał aresztowanie i egzekucję liderów SA w czerwcu i lipcu 1934 roku podczas tak zwanej nocy długich noży. Po tym wydarzeniu rola SA w państwie nazistowskim została zdegradowana do minimum.]
[Hitlerjugend: niem. Młodzież Hitlera. Młodzieżowa organizacja nastolatków Hitlerjugend oraz jej odpowiednik Związek Niemieckich Dziewcząt stały się obowiązkowe dla młodzieży niemieckiej w 1936 roku. Oprócz indoktrynacji ideologicznej działania były różne w zależności od płci: chłopcy skupiali się na umiejętnościach przydatnych w wojsku, a dziewczynki były szkolone do bycia żonami i matkami. Historycy spierają się co do stopnia, w jaki Hitlerjugend była skuteczna w indoktrynowaniu niemieckiej młodzieży: mimo iż niektórzy byli członkowie, tacy jak Melita Maschmann, pisali o dużym stopniu ekspozycji na ideologię nazistowską do samego końca, inne źródła sugerują, że wiele młodych osób unikało obecności na spotkaniach młodzieżówek.]
