„Ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej” to eufemistyczny termin używany przez nazistowskie władze Niemiec do określania planu eksterminacji europejskich Żydów. Najważniejszym użyciem tego terminu jest memorandum [Hermanna Göringa] do [Reinharda Heydricha], datowane na 31 lipca 1941 r., w którym znalazła się prośba do Heydricha o przeprowadzenie „wszystkie przygotowania niezbędne do organizacji, przeprowadzenia i sfinansowania ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej.”
Wdrożenie i koordynowanie ostatecznego rozwiązania zostało ustalone 20 stycznia 1942 r. na spotkaniu starszych oficerów SS i urzędników rządu niemieckiego z różnych ministerstw w podberlińskim Wannsee. Spotkanie to miało się pierwotnie odbyć w grudniu 1941 r., ale zostało odwołane po wypowiedzeniu przez Hitlera wojny Stanom Zjednoczonym.
[Hermann Göring: pilot myśliwca podczas I wojny światowej. Göring przystąpił do nazistów w latach 20., gdy usłyszał przemawiającego Hitlera. Do 1933 roku był centralną postacią NSDAP, piastował wiele stanowisk i odpowiadał za liczne obszary całego ruchu nazistowskiego. Najbardziej znany jest jako dowódca Luftwaffe (lotnictwa) oraz kierownik czteroletniego planu odbudowy gospodarki Niemiec, tak aby przetrwała wojnę. Z czasem u Göringa pojawiła się obsesja na punkcie honorów, tytułów, odznaczeń i mundurów, a także stopniowe uzależnienie od narkotyków. Był przedmiotem żartów Niemców w trakcie wojny, szczególnie po tym, jak zuchwale stwierdził, że alianci nigdy nie zbombardują Berlina.
Jeden z głównych oskarżonych w procesach norymberskich. Göring odzyskał większość swoich dawnych umiejętności po przymusowym odstawieniu narkotyków w czasie niewoli. Amerykański główny oskarżyciel Robert H. Jackson był nieskuteczny podczas przesłuchiwania i konieczna była interwencja brytyjskiego adwokata sir Davida Maxwella-Fyfe’a. Trybunał skazał go na śmierć, ale przed wykonaniem wyroku Göring popełnił samobójstwo.]
[Reinhard Heydrich: urodzony w 1904 r. Heydrich dołączył do SS w roku 1931 i szybko stanął na czele SD (Sicherheitsdienst) odpowiedzialnej za bezpieczeństwo wewnętrzne partii. W latach 30. Heydrich zyskiwał coraz więcej obowiązków dotyczących policji, a w 1934 roku został szefem Gestapo (Geheime Staatspolizei: tajnej policji). W 1936 r. stanął również na czele Policji Bezpieczeństwa, a w 1939 objął Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy odpowiedzialny za całość działań policyjnych w nazistowskich Niemczech. Latem 1941 roku Heydrich został odpowiedzialny za „ostateczne rozwiązanie kwestii żydowskiej” oraz zorganizowanie konferencji w Wannsee w styczniu 1942 roku. Powołany do kierowania Protektoratem Czech i Moraw we wrześniu 1941 roku brutalnie stłumił czeski ruch oporu, nadzorując jednocześnie deportacje Żydów z ziem czeskich. Jego polityka pacyfikacyjna i niedbanie o własne bezpieczeństwo doprowadziło do jego zabójstwa przez sponsorowanych przez Brytyjczyków agentów Czech, którzy zaatakowali do w centrum Pragi w maju 1942 roku. Zmarł 4 czerwca 1942 roku w wyniku zakażenia ran.]
