این اردوگاه که در وستربورکهلند واقع شده بود به دلیل نقش خود به عنوان یک اردوگاه موقتدر راه حل نهایی در سال 1942 شناخته شده است. این اردوگاه نقطه مبد هزاران یهودی هلندی بود که بین سالهای 1942 تا 1944 به اردوگاههای مرگ برده می‌شدند.
وستربورک در ابتدا توسط دولت هلند به عنوان اردوگاهی برای پناهندگان آلمان نازی در سال 1939 تأسیس شد. از ژوئیه سال 1942 به بعد، این اردوگاه به عنوان اردوگاه موقت اس اس (Durchgangslager) فعالیت می‌کرد. اولین انتقال با 2030 مسافر یهودی از وستربورک به مقصد آشویتس (Auschwitz) در 15 و 16 جولای 1942 صورت گرفت. آنها در 17 ژوئیه وارد آشویتس شدند. اسناد تاریخی آشویتس گزارش می دهد که 449 تبعید شده در بدو ورود کشته شدند.
از اکتبر سال 1942 ، این اردوگاه تحت فرماندهی آلبرت کنراد گمکر (Albert Konrad Gemmeker) فرمانده SS-Obersturmführer قرار گرفت.
ا او به صورت روتین، روزهای سه‌شنبه را به تبعید اختصاص داده بود. درفاصله جولای 1942 تا سپتامبر 1944 طی 103 بار انتقال از وستربورک تعداد 97,776 نفربه اردوگاههای مرگ تبعید شدند. این انتقال‌ها به آشویتس (Auschwitz)، سوبیبور (Sobibor)، ترزین اشتاد (Terezín/Theresienstadt) و برگن-بلزن (Bergen-Belsen) انجام شد. در 19 ماه می 1944 تعداد 245 کولی سنتی و روما نیز از وستربورک به آشویتس تبعید شدند.
وستربورک مقصد اولیه آن فرانک (Anne Frank) و ساکنان "ساختمان سری" در 123 Prinsengracht بود. آنها در وستربورک نگهداری شدند تا اینکه در 3 سپتامبر به آشویتس تبعید شدند. تمام ساکنان Prinsengracht به جز اتو فرانک (Otto Frank) شش ماه بعد در اردوگاه های مختلف کشته شدند: آن و خواهرش مارگوت (Margot) هر دو در مارس 1945 در برگن-بلزن در اثر تیفوس درگذشتند.
