نامی بود که به Velodrome d’Hiver (پیست دوچرخه‌سواری زمستانه) داده شد.
محلی در پاریس که بین 7،000 تا 13،000 یهودی خارجی و فاقد تابعیت جمع‌شده از سطح شهر توسط پلیس و مقامات فرانسه در روزهای 16 و 17 جولای 1942 در آنجا در بازداشت بودند. پس از گذشت پنج روز، بازداشت شدگان به اردوگاه های ترانزیت و سپس به آشویتس منتقل شدند، جایی که اکثریت قریب به اتفاق آنها کشته شدند.
تحرکات ضد یهودی در فرانسه در سال 1942 شدت گرفت. در ماه می، یهودیان مجبور به استفاده از نشان ستاره‌زرد شده و در ماه ژوئن نازی‌ها با مقامات فرانسوی برای هماهنگی در جهت جمع‌آوری سراسری یهودیان ملاقات کردند. رنه بوسکت (René Bousquet) رئیس پلیس فرانسه و لوئیس دارکیر دو پلوپئوکس (Louis Darquier de Pellepoix)، کمیسر ویشی در امور یهودیان، در مقدمات انجام کار را فراهم کرده و تایید آلمان‌ها برای تغییر تاریخ گردآوری از روز باستیل (14 ژوئیه) به 16 ژوئیه را اخذ کردند. در 13 ژوئیه، امیل هنکوین (Emile Hennequin)، رئیس پلیس پاریس، برنامه‌های مفصلی را برای اجرای این عملیات به بخشدار [ناحیه پلیس] ارسال کرد. تعداد مورد تقاضا 28,000 یهودی در منطقه پاریس بودند و به پلیس دستور داده شد به صورت ساعتی گزارش‌های خود را ارائه دهد.
تا پایان روز 16 ژوئیه، پلیس پاریس، مقامات فرانسوی و اعضای حزب ضد یهودی و فاشیستی Parti Populaire Francais، به رهبری ژاك دوریو (Jacques Doriot)، بیش از 11،000 نفر از جمله 3،625 کودک را جمع‌آوری کردند. از این تعداد 6,000 نفر بلافاصله به اردوگاه موقت درنسی (Drancy) فرستاده شدند. سایر افراد باقیمانده برای مدت پنج روز در Vel d’Hiv نگهداری شدند. برخی تخمین ها حاکی است که تعداد زندانیان به 13،000 نفر رسیده است.
در داخل Vel d’Hiv، سقف شیشه ای برای رعایت مقررات خاموشی، مهر و موم وبا رنگ آبی رنگ‌آمیزی شده بود و این یعنی درجه حرارت در گرمای تابستان به سرعت افزایش می یافت. با وجود بهداشت نامناسب و عدم دسترسی به آب و غذا بجز آنچه از سوی صلیب سرخ و كوكرها تهیه می شد، شرایط به سرعت رو به وخامت گذاشت. سارا لیچشتین-مونتاردSarah Lichtsztejn-Montard,که در آن زمان 14 ساله بود، در سال 2017 شرایط آن روزها را اینگونه برای تلویزیون فرانسه توصیف کرد: "5،000 نفر در آنجا بودند. وحشتناک بود. هیاهوی هولناکی برپا شده بود. بچه‌ها در حال دویدن بودند، اما والدین ساکت بودند. بوی مشمئزکننده‌ای به مشام می‌رسید. معدود توالت‌هایی که وجود داشت به سرعت پر شدند. می‌دیدم که بزرگسالان همه جا استحمام می‌کردند."
پس از گذشت پنج روز، بازداشت‌شدگان به اردوگاه‌های موقت در درنسی (Drancy)، پیتیویرس (Pithiviers) ، و بون لا رولاند ( Beaune-la-Rolande) اعزام شدند. بزرگسالان از فرزندانشان جدا شده و به آشویتس تبعید شدند. 3،000 هزار کودک چند ماه بعد به آشویتس تبعید شده و به قتل رسیدند. در کل، حدود 77،000 یهودی در فرانسه در اردوگاه های کار اجباری و مراکز کشتار کشته شدند.
