W grudniu 1944 roku 149 holenderskich dzieci pochodzenia żydowskiego, których rodzice zostali deportowani w inne miejsca, zostało pozostawionych przed jednym z baraków dla kobiet w obozie koncentracyjnym Bergen-Belsen w Niemczech. Grupa osadzonych kobiet zabrała dzieci do środka i zdecydowała, że się nimi zaopiekują.
Kierowane przez żydowską dentystkę z Polski, dr Hadassę (Adę) Bimko (później Rosensaft), kobiety stworzyły dom dziecka w dwóch barakach, gdzie zabierały dalsze dzieci z innych krajów. Pomimo przeludnienia, głodu, tragicznych warunków higienicznych oraz szalejącej epidemii tyfusu kobiety utrzymały przy życiu 149 żydowskich dzieci, przetrwawszy srogą zimę 1944–45, aż do wyzwolenia obozu Bergen-Belsen 15 kwietnia 1945 roku.