Adolf Hitler był przywódcą (Führerem) i niekwestionowanym dyktatorem Niemiec od 1933 roku, kiedy doszedł do władzy, aż do 30 kwietnia 1945 roku, kiedy popełnił samobójstwo w swoim bunkrze w Berlinie.
Urodził się w Austrii w 1889 roku i początkowo nie miał sukcesów w życiu, wiodąc życie włóczęgi w Wiedniu przed I wojną światową. W 1913 roku opuścił Austrię i służyć w niemieckiej armii w I wojnie światowej. Na początku lat 20. został liderem skrajnie prawicowej Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotników (zwanej partią nazistowską).
Będąc charyzmatycznym mówcą, Hitler stał się wyznawcą radykalnego nacjonalizmu oraz antysemityzmu, głównie w oparciu o nieprawdziwe teorie, że Żydzi odpowiadali za porażkę Niemiec w I wojnie światowej, a wielkość Niemiec może zostać przywrócona dzięki wyeliminowaniu Żydów i innych ras podludzi, jak również politycznych przeciwników nazizmu i innych niepożądanych elementów ze społeczeństwa. Podstawy swojej ideologii Hitler zawarł w swojej książce Mein Kampf (Moja walka) opublikowanej w latach 1925–26, którą zaczął pisać w więzieniu po fiasku puczu monachijskiego w listopadzie 1923 roku.
