SS (Schutzstaffel; „oddziały ochronne”) pierwotnie były paramilitarną organizacją zapewniającą bezpieczeństwo partii nazistowskiej.
Pod dowództwem Heinricha Himmlera SS stało się państwem w państwie w nazistowskich Niemczech, odpowiedzialnym za egzekwowanie nazistowskich praw rasowych oraz identyfikowanie i nękanie wrogów politycznych i innych reżimu nazistowskiego.
Od marca 1933 r. SS kierowało siecią obozów koncentracyjnych, w których byli więzieni, torturowani, a nierzadko mordowani przeciwnicy reżimu nazistowskiego. Od 1941 r. istniały również obozy śmierci w okupowanej przez nazistów Polsce, gdzie podczas Holokaustu wymordowano miliony Żydów. W tym celu SS wykorzystywało wiedzę i techniki opracowane do uśmiercania niepełnosprawnych fizycznie i umysłowo, stworzone w ramach programu T4 „Eutanazja” w latach 1939–41.
