Nisan 1943 tarihli Bermuda Konferansı, Amerika Birleşik Devletleri ve Britanya hükümetlerinin, Avrupalı Yahudilerin maruz kaldığı kötü muamele ve katliamın artmasına karşı eyleme geçme konusunda Roosevelt yönetiminin üzerindeki baskıya cevap niteliğindeki bir toplantısıydı. 1942 yılının sonbaharında, Dünya Yahudi Kongresi’nden Gerhardt Riegner, Almanların Avrupalı Yahudileri katletme planını, Birleşik Devletler’de tanınmış bir Yahudi lideri olan Haham Stephen Wise’e açıkladı. ABD Dışişleri Bakanlığı, raporu gönülsüz bir şekilde onayladıktan sonra, Wise New York’ya Madison Square Gardens’da bir miting organize ederek Roosevelt ile kişisel olarak görüştü.
Fakat konferansın kendisi, kurtarma olasılıklarının üzerinde üretken bir biçimde durmaktan çok halkla ilişkiler konusunda bir denemeydi. Bermuda’nın uzak bir konum olarak seçilmesi, basının yeterli oranda ilgi göstermesini engelledi. 1938’deki Evian Konferansı’nda olduğu gibi, programa önceden karar verilmişti ve Birleşik Devletler ve Filistin Mandası’na göçmen oranının artırılması gibi “radikal” tedbirler programa dahil edilmemişti. Delegeler, kamplardaki tutuklulara yardım paketi gönderilmesini bile reddettiler. Katılımcılar, bunun yerine Evian’da Nazi Almanyası ile görüşmeler için (savaşın üçüncü yılında görüşme yapılacak bir parti olmasa da) kurulan bir makam olan Hükümetlerarası Mülteci Komitesi’ni tekrar devreye sokma hakkında konuştu. Konferansta bir sonuca ulaşılamadı.
