Babi Yar, Kiev’in dışında yer alan bir vadinin adı ve Wehrmacht’ı Sovyetler Birliği’nden çıkarken takip eden Alman Einsatzgruppen (Hareket Birlikleri) tarafından gerçekleştirilen en büyük kurşuna dizme operasyonunun gerçekleştiği alandı. Berlin’e gönderilen raporlara göre, Einsatzgruppe C tarafından 29-30 Eylül 1941 tarihlerinde, yalnızca iki gün içinde 33.771 Yahudi öldürülmüştü.
1941 yaz mevsiminin sonlarında, Sovyetler Birliği’nin Almanlar tarafından işgali başarıya ulaşmış gibi görünüyordu. Alman güçlerinin 19 Eylül 1941’de Kiev şehrine girmesinden önce, Yahudi topluluğunun nüfusu yaklaşık 160.000’di. Ne var ki bunlardan yaklaşık 100.000’i, Alman güçlerinin şehre girmesinden önce kaçmıştı.
20 ve 24 Eylül tarihlerinde, şehirden çekilmeden önce Sovyet birliklerinin ve gizli polisin bıraktığı bombaların patlaması Almanların ve Ukraynalıların ölümüne sebep oldu. Patlamalar, Alman askerlerinin tutuklamalar yapmasına ve misilleme amaçlı kurşuna dizmelere yol açtı. Alman yetkilileri, 26 Eylül’de Kiev Yahudilerinin vurularak öldürülmesine karar verdi. 28 Eylül’de, şehrin etrafına, Yahudilerin ertesi sabah Melnikov ve Degtiarev Caddeleri’nin köşesinde toplanmalarını emreden ilanlar asıldı. İlanlar, Yahudilerin yanlarında belgeler, değerli eşyalar ve kıyafetlerini de getirmesini emretmekteydi. Ukraynalı bir tanık, ertesi sabahki manzarayı şöyle tanımlıyor:
Binlerce kişi - genellikle yaşlılar fakat orta yaşlılar da mevcuttu - Babi Yar’a doğru hareket halindeydi. Ve de çocuklar - Tanrım, o kadar fazla çocuk vardı ki! Hepsi, valizleri ve çocuklarının ağırlığı altında yürümekteydi. Etrafta kendi başlarına yürüyecek takati olmayan yaşlı ve hasta kişiler muhtemelen oğulları veya kızları olan kişiler tarafından, arabalarda hiç yardım olmadan taşınmaktaydı. Bazıları ağlamakta, diğerleri de onları avutmaktaydı. Çoğu kişi, kendi içine kapanmış, sessiz ve mahvolmuş bir ifade ile yürümekteydi. Korkunç bir görünümdü.
Bunu takip eden iki gün içinde, 33.771 Yahudi vurularak öldürüldü. Genç bir aktris olan Dina Pronicheva, vurulmadan önce hendeğe atlamayı ve fark edilmemek için ölü taklidi yapmayı başardı. Cesetlerin üzerini kapatan kumu kazarak kendini kurtarmayı başardı ve Ocak 1946’daki mahkemede, olayın sorumlularından bazılarına karşı tanıklık etmek üzere hayatta kalmayı başardı.
