Babi Jar to nazwa wąwozu leżącego w obrębie Kijowa, gdzie niemieckie Einsatzgruppen (Grupy Operacyjne), kroczące za wojskami Wehrmachtu w drodze do Związku Radzieckiego, przeprowadziły największą rzeź w czasie wojny. Według raportów wysłanych do Berlina 33 771 Żydów zostało zabitych przez Einsatzgruppe C w zaledwie dwa dni: 29–30 września 1941 roku.
Pod koniec lata 1941 roku niemiecka inwazja na Związek Radziecki wydawała się odnosić sukcesy. Przed wejściem wojsk niemieckich do Kijowa 19 września 1941 roku społeczność żydowska liczyła około 160 tysięcy osób. Około 100 tysięcy z nich uciekło zaraz przed przybyciem wojsk niemieckich.
20 i 24 września wybuchy bomb podłożonych przez sowieckich żołnierzy i NKWD przed ewakuacją zabiły wielu Niemców i Ukraińców. Eksplozje doprowadziły do fali aresztowań i zabójstw ze strony niemieckich żołnierzy. 26 września władze niemieckie zdecydowały o wystrzelaniu Żydów z Kijowa. 28 września w mieście zawisły obwieszczenia instruujące Żydów, że mają się zebrać następnego ranka na rogu ulic Mielnikowa i Diegtiariowa. We wskazanym miejscu Żydzi mieli pojawić się z dokumentami, kosztownościami oraz ciepłymi ubraniami. Ukraiński świadek tak opisywał później sceny, które rozegrały się następnego ranka:
Wiele tysięcy ludzi, głównie starszych, ale nie brakowało też takich w średnim wieku, zmierzało w stronę Babiego Jaru. I dzieci — mój Boże, tam było tyle dzieci! Wszyscy oni przemieszczali się wraz z bagażami i dziećmi. Tu i ówdzie chorzy i starzy ludzie, którzy nie mieli sił, żeby iść samodzielnie, byli wiezieni zapewne przez synów i córki, na wózkach bez żadnej pomocy. Niektórzy płakali, inni ich pocieszali. Większość szła pochłonięta samymi sobą, w ciszy ze spojrzeniem skazańców. To był okropny widok.
W ciągu następnych dwóch dni zastrzelonych zostało 33 771 Żydów. Młoda aktorka Dina Pronichewa zeskoczyła do wąwozu, zanim do niej strzelono, i udawała martwą, żeby uniknąć odnalezienia. Po wszystkim udało jej się odkopać spod piachu używanego do zasypywania ciał. Ocalała i podczas procesu w styczniu 1946 roku zeznała przeciw niektórym sprawcom.
