یهودیان در برابر نازیها به شکل‌های مخلتفی از لحاظ جسمی، روحی و اخلاقی مقاومت کردند.
در بسیاری از قسمت‌های یهودی‌نشین و اردوگاه‌ها، مقاومت مسلحانه وجود داشت. معروف‌ترین مثال این مقاومت در ماه‌های آوریل تا مه 1943 رخ داد که چند یهودی باقیمانده از قسمت یهودی‌نشین ورشو نیروهای آلمانی را به مدت تقریباً یک ماه عاجز کرده بودند. یهودیان دیگری هم به چریک‌ها و دیگر گروه‌های مقاومت در سراسر اروپای اشغالی محلق شدند تا در مقابل آلمان‌ها بجنگند.
همچنین مقاومت روحی هم وجود داشت. یهودیان قسمت‌های یهودی‌نشین و اردوگاه‌ها اجازه نمی‌دادند نازیها آنها را از موهبت انسان بودن محروم کنند، نازیها سعی می‌کردند ویژگی‌ها و خصوصیاتی را که به یهودیان احساس متمدن بودن می‌‍بخشید، از آنان دریغ کنند. بنابراین، وقتی مقامات آلمانی تحصیل را برای یهودیان قسمت‌های یهودی‌نشین ممنوع کردند، آنها کلاس‌های مخفیانه برگزار کردند. همچنین، یهودیان به‌صورت پنهانی کارهای مذهبی خود را ترتیب می‌دادند تا اعمال مذهبی مانند شبات (روز تعطیل مقدس یهودیان) و دیگر جشن‌های مذهبی یهودی را به‌جا بیاورند.
در نهایت، یهودیان در قسمت‌های یهودی‌نشین و اردوگاه‌ها و حتی در اتاق‌های گاز، به‌صورت اخلاقی و احساسی از همدیگر حمایت می‌کردند. گزارش‌های زیادی وجود دارد از اینکه چگونه یهودیان در هنگام رفتن به سوی مرگشان آهنگ‌های ملی و مذهبی می‌خواندند و چگونه والدین کودکانشان را در لبه گودال تیراندازی دلداری می‌دادند.
