خاخام لئو باک (1873-1956) خاخام اصلاح طلب آلمانی و رئیس Reichsvertretung der Juden (سازمان مرکزی یهودیان در آلمان) از زمان ایجاد آن در سپتامبر 1933 تا انحلال آن در سال 1942 بود. از سال 1942، باک در ترزین اشتاد (Terezín) زندانی شد، جایی که سخنرانی‌هایش در باب تاریخ و فلسفه علیرغم شرایط دهشتناک موجود امید و آرامش را به دیگران می‌بخشید. او پس از رهایی از ترزین اشتاد، به انگلیس مهاجرت كرد و در سال 1956 درگذشت.
خاخام پیشرو اصلاح طلب، لئو باک رئیس جنبش اصلاح طلبی آلمان و رهبرAllgemeiner Deutscher Rabbinerverband (انجمن مشارکتی خاخام‌های آلمانی) بود. سازمانی که هم شامل خاخام‌های لیبرال بود و هم شامل خاخام‌های ارتدوکس. این مناصب، همراه با شهرت وی در تحصیلات، عدالت و صداقت، وی را به انتخابی اصلح برای رهبری Reichsvertretung جدید در سپتامبر 1933 تبدیل کرد.
در سال 1942، وی به همراه سایر یهودیان آلمانی به اردوگاه گتو در ترزین اشتاد (Terezín) رفت و در آنجا به عنوان معلم، خاخام و مددکار انجام وظیفه کرد، "مردی با صداقت، قدم زنان در میانه‌ی شر خالص". پس از آزادی، باك مانع از قتل انتقامجویانه نگهبانان اردوگاه شد و همواره پس از کسب اطمینان از سلامت و امنیت بیمارن اقدام به انتقال آنها به انگلستان می‌کرد. او در سال 1956 در لندن درگذشت.
انگیزه باک از ماندن در آلمان و پذیرش تبعید به آسانی قابل درک نیست، اما نوشته‌ها و سرگذشتهایش نکاتی را روشن می‌کند. در دوره زمانی 1942-1933، باك حداقل پنج بار دستگیر شد. اولین مورد در سال 1935 بود، هنگامی که او برای خدمات کول نایدر ( Kol Nidre service) (که مختص روز یوم کیپور بود) دعایی نوشت، این دعا نه تنها خلاصه‌ای از درک او از وضعیت یهودیان آلمانی بلکه شرحی بر آن وضعیت بحرانی و تصویری بود که باک از دوران تاریک سلطه‌ی نازی‌ها ارائه کرد:
تاریخ ما تاریخ عظمت روح انسان و بلندمرتبگی جان اوست. در این روزها که سرشار از رنج و محنت است و با شرم و بدنامی احاطه شده است، چشمهایمان را به سمت روزگاران کهن می‌چرخانیم. از نسلی به نسل دیگر، خداوند پدرانمان را رهایی بخشید و در روزهای آتی نیز ما را رها خواهد ساخت. ما سرهای خود را در پیشگاه خداوند قرار می دهیم و در مقابل انسان قائم و راست می مانیم. ما راه خود را می‌شناسیم و چشم به مسیر رسیدن به هدفمان دوخته‌ایم.
