Nazi SS Einsatzgruppen veya mobil ölüm birlikleri, Sovyetler Birliği’nin 1941’de Almanlar tarafından işgalini takiben Yahudilerin sistematik idamına SSCB’nin işgal altındaki topraklarında başladı. Bu toplu katliamlar kurşuna dizme aracılığıyla gerçekleştirilmekteydi fakat çok geçmeden, bu tekniğin yetersiz olduğu belirlendi.
SS, bunun ardından daha önce fiziksel ve zihinsel engellileri öldürmek için kullanılan gaz odalarının çok sayıda insanı kısa bir sürede öldürmek için daha etkili bir yöntem olduğuna karar verdi. Reinhard Operasyonu kamplarının (Treblinka, Belzec ve Sobibor) yanı sıra Chelmno, Ötanazi programı dahilinde geliştirilen karbonmonoksit gazını kullandı. Auschwitz ve Majdanek, Sovyet savaş esirleri ve Polonyalı mahkûmlar üzerinde yapılan deneylerin etkisini kanıtlamasının ardından ticari olarak satılan bir haşere ilacı olan Zyklon B’yi kullandı.
Bunun yanı sıra, faillerin yakın tarihli tanıklıklarından bazılarının, başta kadınlar ve çocuklar olmak üzere öldürme operasyonlarını hazmedemedikleri açıktır. Ayrıca, idam mangalarına dahil olan askerlerin bilerek ortadan kayboldukları ve durumla başa çıkabilme mekanizması olarak alkol kullanımından da bahsedilmektedir. Tüm bunlar, gazdan daha kapsamlı olarak faydalanma kararının alınmasında bir rol oynamış olabilir. Aynı zamanda da, öldürme operasyonlarına katılmayı reddeden herhangi bir Almanın cezalandırıldığına dair de herhangi bir kayıt yoktur.
