Naziler Yahudileri gettolara sürdükten sonra, getto sakinleri için temel sosyal hizmetler sunmak, Alman yetkililer ile görüşmek ve Nazi emir ve kanunlarının uygulanmasını sağlamak için topluluğun önde gelen üyelerinden oluşan konseyler oluşturdular.
Naziler, Almanca Judenräte (tekil: Judenrat) adı verilen bu konseylerin başkanlarından, tehcir edilecek Yahudilerin listelerini oluşturmalarını istedi. İsteği reddeden Judenrat liderleri, öldürülmeseler bile bulundukları konumdan alınarak yerlerine Almanların emirlerine uyan kişiler getirildi.
Varşova Gettosu Judenrat başkanı Adam Czerniakow, 22 Temmuz 1942’de, Yahudilerin toplanmasına yardımcı olmaktansa intihar etmeyi seçti. Diğer Judenrat liderleri, Almanlar ile, en azından gettolarındaki Yahudilerden bazılarını kurtarabilme umuduyla iş birliği yaptılar: Eylül 1942’de, Lodz Gettosu’ndan Mordechai Chaim Rumkowski getto sakinlerinden kendisini çocuk ve yaşlıları kurtarmakta desteklemelerini, “vücudu kurtarabilmek için kol ve bacakları kesmesine” izin vermelerini rica etti.
Judenräte üyeleri sayısız vakada gettolarında yer alan Yahudi yeraltı örgütleri ile çalıştı ve onlara yardım etti.
Nazi toplama kamplarında, kapo adı verilen ve denetleme görevlerine atanan özel mahkûmlar, savaş sonrası hikayeleri ve anılarında defalarca belgelendiği gibi şiddet suçlamalarına maruz kaldı. Savaşın sonrasında, Judenräte’nin belirli üyeleri ve kapolar, Polonya’nın yanı sıra Almanya, Avusturya ve İtalya’daki Yurtsuz Kişiler kamplarındaki onur mahkemeleri önüne çıkarıldı. Pek çok kapo İsrail’de de suçlanarak adalet önüne getirildi.
