سایر اردوگاه‌های مرگ و کار اجباری اصلی نازی‌ها کدام اردوگاه‌ها بود؟

پس از انتصاب هیتلر به‌عنوان صدراعظم آلمان در سال 1933 اولین اردوگاه کار اجباری آلمان [Dachau (داخاو)]، بازگشایی شد و در ابتدا به‌عنوان محلی برای زندانیان سیاسی در نظر گرفته شد. این اردوگاه به‌سرعت توسعه پیدا کرد و به‌عنوان الگویی برای اردوگاه‌های کار اجباری در سراسر اروپا، مورد استفاده قرار گرفت.

سایر اردوگاه‌های اصلی کار اجباری قبل از 1939 عبارت بودند از:Buchenwald (بوخن‌والد)، [Ravensbrück (راونسبروک)]، Sachsenhausen (زاخسنهاوزن) و Dora-Mittelbau (دورا-میتلباو) در آلمان؛ Mauthausen (ماوتهاوزن) در اتریش

در طول جنگ، اردوگاه‌هایی در اروپای تحت اشغال آلمان نازی ساخته شد؛ Theresienstadt (ترزین‌اشتات)یا Terezin (ترزین) در چکسلواکی؛ Stutthof (اشتوتهوف) و Gross-Rosen (گروس-روزن) در لهستان؛Westerbork (وستربورک) در هلند و Drancy (درنسی) در فرانسه.

اردوگاه‌های مرگ اصلی، که در آنها بیش از 3 میلیون یهودی کشته شدند عبارت بودند از Auschwitz-Birkenau (آشویتس-برکناو)، Belzec (بلزک)، Chelmno (خلمنو)، Majdanek (مایدانک)، Treblink (تربلینکا) و Sobibor (سوبیبور) که همگی در لهستان تحت اشغال آلمان قرار داشت.

در پایان جنگ، اردوگاه Bergen-Belsen (برگن-بلزن) که در ابتدا به‌عنوان اردوگاهی برای معاوضه زندانیان ممتاز در نظر گرفته شده بود، توسعه داده شد تا از آن به‌عنوان مرکزی برای گردآوری یهودیانی استفاده شود که از سراسر اروپا به نقاطی دور از دسترس نیروهای پیشروی‌کننده متفقین منتقل می‌شدند. در پاییز و زمستان 1944 تا 1945 زندانیانی از اردوگاه Auschwitz (آشویتس) و سایر اردوگاه‌ها اغلب با راهپیمایی مرگ به آنجا انتقال یافتند. این کار باعث افزایش جمعیت شد که بسیار بیشتر از ظرفیت 10 هزار نفری در نظر گرفته شده برای اردوگاه بود. وقتی که این اردوگاه در سال 1945 توسط بریتانیا آزاد شد، سربازان 60 هزار بازمانده را یافتند که در میان هزاران جسد دفن‌نشده، بر اثر گرسنگی و بیماری در حال مرگ بودند.

[Dachau (داخاو): اولین اردوگاه کار اجباری نازی‌ بود که در سال 1933 برای مخالفین حکومت دایر شد. آنجا به اردوگاه کار اجباری «الگو» و محلی برای آموزش گردان حفاظت SS تبدیل شد.

این اردوگاه در سال 1937 گسترش یافت و تا سال 1945 به کار خود ادامه داد. شرایط بی‌رحمانه زندگی، کار اجباری و آزمایش‌های پزشکی همگی منجر به کشتاری شد که مورخان نتوانسته‌اند شمار تلفات آن را محاسبه کنند. در طول جنگ، حداقل 28 هزار نفر در آنجا مردند؛ از جمله کسانی که از آنجا به راهپیمایی مرگ فرستاده شده بودند. این اردوگاه در 29 آوریل 1945 توسط نیروهای آمریکایی آزاد شد.]

[Ravensbrück (راونسبروک): در سال 1939 دایر شد، Ravensbrück (راونسبروک) اردوگاهی بود که تقریباً به‌طور اختصاصی برای زنان در نظر گرفته شده بود. این اردوگاه تقریباً در پنجاه مایلی شمال برلین قرار داشت. اگرچه این اردوگاه در ابتدا با انتقال 900 یهودی به آن دایر شد، اما در سال 1942 جمعیت آن به حدود 10 هزار نفر رسید، در ژانویه 1945 جمعیت اردوگاه بیش از 50 هزار نفر بود.

زندانیان از بیش از 30 کشور آمده بودند و به دلایل مختلف زندانی بودند. مخالفان سیاسی، «جامعه‌گریزان»، «شاهدان یهوه»، «فراریان از کار» و کسانی که قوانین نژادی را زیر پا گذاشته بودند، در کنار مجرمان معمولی زندانی شده بودند. همه این گروه‌ها در معرض کار اجباری بودند: تا پایان جنگ این اردوگاه مرکز اداری شبکه‌ای بالغ بر 40 اردوگاه زیرمجموعه خود بود. ماهیت اردوگاه Ravensbrück (راونسبروک) آزمایش‌های پزشکی و بهره‌کشی جنسی بود. پیش از آنکه اردوگاه در 29 و 30 آوریل 1945 توسط ارتش سرخ آزاد شود، محافظان SS ‏در همان ماه آوریل، 20 هزار زن را وادار به راهپیمایی مرگ کردند.]