Reinhard Heydrich był jednym z głównych architektów ostatecznego rozwiązania. Jako szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA), który odpowiadał tylko przed Himmlerem i Hitlerem, był odpowiedzialny za koordynację działań zmierzających do identyfikacji, transportu i eksterminacji europejskich Żydów od lata 1941 r. W styczniu 1942 roku zorganizował i przeprowadził konferencję w Wannsee, a niedługo po niej (w maju 1942 r.) został zabity w Pradze przez czeski ruch oporu (szkolony i uzbrojony przez brytyjski wywiad).
Heydrich dołączył do NSDAP na początku lat 30., służąc wcześniej przez dziesięć lat w niemieckiej marynarce wojennej. Szybko wspinał się po szczeblach SS, tworząc wewnętrzną policję NSDAP, tzw. Sicherheitsdienst. W 1934 r. został mianowany szefem Gestapo, nowo utworzonego urzędu jednoczącego konkurujące agencje policji politycznej w Niemczech. W 1939 roku RSHA zjednoczyła niemiecką policję pod dowództwem Heydricha. Później w tym samym roku stworzył Einsatzgruppen, które miały wejść po Wehrmachcie do Polski i eliminować przeciwników Rzeszy. W 1941 roku Heydrich był jednym z planistów operacji Barbarossa i wydawał rozkazy Einsatzgruppen, w wyniku których zginęło ponad 1,2 miliona ofiar Holokaustu.
31 lipca 1941 roku Heydrich otrzymał list od Hermanna Göringa z instrukcjami, żeby „przeprowadził wszystkie przygotowania niezbędne do organizacji, przeprowadzenia i sfinansowania ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej na terytoriach Europy będących pod kontrolą Niemiec”. Protokoły z konferencji w Wannsee z 20 stycznia 1942 r. jasno wskazują jednak, że Heydrich potraktował tę sprawę szerzej, identyfikując jako cele 11 milionów Żydów w 32 krajach, w tym takich, które wówczas pozostawały jeszcze poza kontrolą oraz wpływami Niemiec.
