Gettolar, Alman işgali altındaki Doğu Avrupa’da, Yahudilerin nüfusun büyük kısmından ayrı bir şekilde yaşamaya zorlandığı kasaba ve şehir bölgeleriydi. Gettoların büyük çoğunluğu, Alman işgali altındaki Polonya ve 1941’deki Alman işgali öncesinde Sovyetler Birliği’ne ait olan bölgelerde yer almaktaydı.
Akademisyenler, Nazilerin Avrupa Yahudileri için olan planlarında gettoların yeri konusunda ayrı fikirlere sahiptir. Bazıları bunun, Yahudileri belirli yerlere toplayarak yok etmeye doğru giden bilinçli bir adım olduğunu iddia etmektedir. Bazıları da, gettoların oluşturulması ve bakımının geniş kapsamının, en başta büyük Yahudi topluluklarının yaşadığı yerleri işgal etme sonucu yerel tedbirler olarak yapıldığını iddia etmektedir: Polonya ve Sovyetler Birliği, 2. Dünya Savaşı’na dek dünyadaki en büyük Yahudi topluluklarının yaşadığı yerler arasındaydı.
İlk getto, 1939 yılında, Piotrków Trybunalski
kasabasında Alman işgalinin ardından kuruldu. Ortadan kaldırılan en son getto,
Ağustos/Eylül 1944’te ortadan kaldırılan Lodz/Litzmannstadt’tı.
Pek çok gettonun, duvarlar arkasında olmak üzere kapalı olarak inşa edilmesine
rağmen, Będzin ve Sosnowiec gibi gettolar “açıktı” ve Yahudilerin diğer
bölgelerde işe gidip gelmesine izin vardı. En büyük getto, 400.000’den fazla
Yahudi'nin bir araya geldiği Varşova’daki gettoydu. Nazi yetkilileri, 1942
yazından itibaren, büyük sayıda Yahudileri yok edilmek üzere ölüm kamplarına
göndermeye başladı ve ardından gelen yılda, gettoları ortadan kaldırma ve kalan
Yahudileri tehcir etme işlemlerine başladılar.
